De afspraak staat voor half 2 vanmiddag. Een waardeloze tijd. Lastige afspraken plan ik het liefst vroeg in de ochtend. We hikken de hele ochtend tegen onze afspraak aan. Drinken koffie, proberen wat te werken en doen vooral alsof er niets aan de hand is. Lees verder
M8 speelt met Jip, maar ze leest ondertussen mijn gezicht. “Je hebt hoofdpijn”. Het klinkt niet eens vragend. Het is meer een koude constatering. Ze ziet het. En dus besluit ze dat het rammelen met blokjes genoeg is geweest. Lees verder
De spanning na het zien van de MRI hebben we dit weekend even flink van ons afgeschud. Een feest in Duitsland was een heerlijke uitvlucht en een mooi moment om de hersenen, die met name bij S. in lichtelijk overspannen toestand verkeren, even te resetten. Dat lukt. Lees verder
Vrijdag de 13e. Het is maar goed dat ik niet bijgelovig ben. Afgezien van de datum voorspelt deze dag al weinig goeds. Ik mag de MRI in en daarna door naar de crematie van een fijne collega. Rotdag. Lees verder
Je kunt zeggen wat je wilt van artsen, communicatief gezien staan ze vaak niet heel goed aangeschreven. Maar ik tref het. Mijn neuroloog is prettig in de omgang, laagdrempelig, staat open voor suggesties en neemt ruim de tijd. Dat laatste zal de patiënt die na mij aan de beurt was, beamen. En vervloeken, schat ik in. Lees verder
Heel langzaam, ongemerkt bijna, komen de klachten terug. Mijn ogen krijgen moeite met focussen, de hoofdpijn komt steeds vaker terug. Ik gooi er een pilletje in, ga wat vroeger slapen, sla de Lemsterweek even over en hoop dat het overgaat. Dat gaat het niet. Het wordt steeds duidelijker. Ik herken die hoofdpijn. Terug naar de huisarts dus.
Het is een rare dag. Zoals de afgelopen dagen ook rare dagen waren. De laatste week word ik op de gekste momenten overvallen door een wonderlijke mix van gevoelens die eigenlijk een jaar eerder veel beter te verklaren zouden zijn geweest. Onrust. Blijdschap. Euforie. Maar ook: verdriet. Tranen. Lees verder
‘Wat zie je er mooi uit!’ M7 kijkt oprecht bewonderend omhoog. Opeens slaat ze haar armen om me heen. Ze zucht diep. ‘Je ziet er echt mooi uit. Anders ben je ook mooi, maar nu…’. Lees verder
De reikwijdte van dit blog blijft me verbazen. Nog wekelijks komen er mails binnen met vragen, tips, harten onder de riem en verhalen van ‘lotgenoten’. Vanaf de start op 1 maart jl. bezochten meer dan 15.000 bezoekers de site en samen bekeken zij meer dan 54.000 pagina’s. Lees verder
Ik meld me keurig op tijd. Het is er rustig. Lelystad. Een stad waar ik niets mee heb, maar waar ik tegelijk zo naar terug verlang. Ik wil hier niet zijn, niet op deze plek. Lees verder